Nekrosytuacje. Perełki z życia grabarza.

      Z czym kojarzy Wam się praca w zakładzie pogrzebowym? Mi osobiście kojarzy się z ciągłym płaczem,wieloma tragicznymi historiami i wspomnieniami,wieloma wspomnieniami. Nie wiem czy dałabym radę pracować tak o 8.00 do 16.00 ,a potem jakby nigdy nic wrócić do domu i zacząć zajmować się swoimi prywatnymi rzeczami,cały czas miałaby z tyłu głowy,że przed chwilą rozmawiałam z rodziną tragicznie zmarłego człowieka. Jestem chyba za bardzo empatyczna, pewnie zaraz zaczęłabym wyobrażać sobie członków mojej rodziny, co ja bym zrobiła w sytuacji,gdyby to moja mama, czy babcia znalazły się na tym miejscu. Jestem za bardzo płaczliwa.
     Jednak ta książka zmieniła moje postrzeganie o tym zawodzie, to nie tylko kwestia zarabiania pieniędzy na cudzej tragedii. Nikt,nawet grabarze nie są bez emocji i serca. Autor zadbał o wiele ciekawych i dość nietypowych historii,które o dziwo wywołały mój śmiech,chociaż miałam chwilę zawahania,czy wypada mi się śmiać. To jednak temat,który w dość spory sposób jest powiązany ze śmiercią. Trochę to niedorzeczne, wiem.
     Autor w dość zabawny sposób opowiada o swojej pracy, o ludziach z którymi przychodzi mu pracować. Chociażby o kobiecie,która chciała pochować swojego ....psa. Tak,psa. (SPOILER ALERT!). A to tylko jedna z wielu historii.
    Co do formatu całej książki, to jest ona napisana prostym językiem. Słowa rzadko spotykane są wyjaśniane przypisami,więc nawet laik w kategorii cmentarnej zrozumie o co chodzi. Książkę czyta się bardzo szybko, tak jak wspomniałam wiele razy śmiałam się na cały głos. Oczywiście robiłam to w domu, bo w miejscu publicznym wzięliby mnie za wariata.
Nie obyło się jednak bez łezki,która zakręciła mi się w oku. Każdy kto ma babcię,którą bardzo kocha i jest z nią bardzo związany,czytając tę książkę zrozumie dlaczego. 💗

Polecam książkę każdemu,kto nie tylko chce przeczytać kolejną książkę,ale chce też poznać coś zupełnie innego i dość niespotykanego.